Przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej – TAVI

Wszczepienie protezy zastawki aortalnej jest leczeniem z wyboru u chorych z ciężkim jej uszkodzeniem (zwężenie, nieszczelność). Klasyczny zabieg wymiany zastawki wykonują kardiochirurdzy po otwarciu klatki piersiowej. Implantacja nowej zastawki wymaga zatrzymania akcji serca i jego nacięcia oraz zastosowania krążenia pozaustrojowego (krew natleniana jest w aparaturze zewnętrznej).

Zabieg kardiochirurgiczny, choć duży, wiąże się zwykle ze stosunkowo niskim ryzykiem powikłań okołooperacyjnych i odległych, a odległe efekty leczenia są zwykle bardzo dobre. Jest jednak grupa chorych, zwłaszcza w podeszłym wieku, z wieloma chorobami współistniejącymi, u których ryzyko operacyjne jest zbyt wysokie. Tacy chorzy dotychczas byli leczeni tylko farmakologicznie.

Co to jest zastawka „przezskórna”?

Od początku XXI wieku rozwija się metoda przezskórnego wszczepienia zastawki aortalnej. Zastawka do tego zabiegu ma zupełnie inną budowę od klasycznej. Płatki protezy zastawkowej zawieszone są na specjalnej siatkowatej konstrukcji z metalu (stent samorozprężalny lub rozprężany za pomocą balonu). Zastawkę wprowadza się poprzez system przezskórny, i rozpręża w uszkodzonej zastawce bez jej usuwania.

Wskazania do TAVI

Obecnie przezskórna implantacja zastawki aortalnej nie jest alternatywą dla każdego chorego – jest zarezerwowana tylko dla chorych, których nie zgodzi się zoperować kardiochirurg. Spowodowane jest to nadal wyższą śmiertelnością i częstością powikłań zabiegu przezskórnego w porównaniu do klasycznego. Drugą przyczyną jest brak wieloletniej oceny trwałości zastawki, a jeśli wszczepiamy zastawkę osobie młodej, musi ona funkcjonować kilkadziesiąt lat.

Więcej na Kardioserwis.PL