Niedoczynność tarczycy

To zespół objawów chorobowych wywołanych niedostatecznym działaniem hormonów tarczycy na organizm, spowodowany najczęściej ich niedoborem. Choroba dotyczy współcześnie około 1-6% populacji, występuje kilkukrotnie częściej u kobiet, a jej częstość wzrasta z wiekiem.

To zespół objawów chorobowych wywołanych niedostatecznym działaniem hormonów tarczycy na organizm, spowodowany najczęściej ich niedoborem. Choroba dotyczy współcześnie około 1-6% populacji, występuje kilkukrotnie częściej u kobiet, a jej częstość wzrasta z wiekiem.

Obraz kliniczny jest zależny od stopnia niedoboru hormonów tarczycy, tempa postępu choroby, wieku pacjenta i chorób współistniejących. Choroba manifestuje się uczuciem zmęczenia, osłabienia, zwiększeniem masy ciała, często pomimo zmniejszonego apetytu, wzmożoną sennością, nietolerancją zimna, spowolnieniem, pogorszeniem pamięci i funkcji intelektualnych, suchością skóry, wypadaniem włosów, obrzękami początkowo powiek i twarzy, a w miarę rozwoju choroby również uogólnionymi, obniżeniem głosu, chrypą, męczliwością, zmniejszeniem tolerancji wysiłku, dusznością, bólami głowy, apatią, depresją, zaburzeniami czucia, zwolnieniem rytmu serca, niewydolnością serca, zaparciami, obniżeniem libido, zaburzeniami owulacji i cyklów miesiączkowych, bólami, skurczami i osłabieniem mięśni, sztywnością, bólami i obrzękami stawów.

Rozpoznanie choroby potwierdzają badania stężenia hormonów tarczycy we krwi. Podstawowym badaniem jest TSH, które można uzupełnić o badanie FT4 i ewentualnie FT3. W celu ustalenia przyczyny niedoczynności tarczycy wskazane jest wykonanie badania miana przeciwciał przeciw peroksydazie tarczycowej (aTPO) i ewentualnie przeciwciał przeciw tyreoglobulinie (aTg), a także wykonanie ultrasonografii tarczycy i w uzasadnionych przypadkach biopsji zmian ogniskowych tarczycy.

Leczenie niedoczynności tarczycy polega na doustnym stosowaniu syntetycznej lewoskrętnej tyroksyny, z której w organizmie zostaje wytworzony metabolicznie aktywny hormon, czyli trójjodotyronina (FT3). Lek stosuje się raz dziennie, na czczo, ok. 30 min przed posiłkiem, aby uzyskać jak najlepszą wchłanialność leku z przewodu pokarmowego. Alternatywnie można stosować lek przed snem, najlepiej po upływie ok 5 godzin od ostatniego posiłku. Celem leczenia jest ustąpienie objawów i doprowadzenie do normalizacji stężenia hormonów we krwi, o czym najlepiej świadczy uzyskanie prawidłowego stężenia TSH. Wpływ na dobór dawki leku ma wiele czynników, np. masa ciała, stopień niedoboru hormonów tarczycy, wchłanialność leku z przewodu pokarmowego, a także choroby współistniejące. W uzasadnionych przypadkach można zastosować terapię preparatem złożonym zawierającym lewotyroksynę i liotyroninę. Diagnostykę i leczenie należy prowadzić  pod kontrolą specjalisty endokrynologa.

Czytaj więcej

  • Białaczki i chłoniaki

    Donec ipsum diam, pretium mollis dapibus risus. Nullam dolor nibh pulvinar at interdum eget.

  • Grypa

    Grypa – to często bagatelizowana choroba, a zabija setki tysięcy ludzi na świecie każdego roku.