Cukrzycę diagnozuje się za pomocą trzech podstawowych badań:

  1. Pomiar glikemii
  2. Doustny test obciążenia glukozą
  3.  Pomiar poziomu hemoglobiny glikowanej (HB1AC)

Pomiar glikemii

Normy dla osób zdrowych: glikemię na czczo 70 – 99 mg/dl (3,9 – 5,5 mmol/l), glikemię 2 godziny po posiłku do 140 mg/dl (7,8 mmol/l), glikemię przygodna do 200 mg/dl (11 mmol/l).

 

Doustny test obciążenia glukozą

Krew pacjenta badana jest na czczo, a następnie po 2 godzinach od spożycia roztworu 75 g czystej glukozy. Stężenie glukozy w drugiej godzinie testu w zakresie 140-199 mg/dl oznacza nieprawidłową tolerancję glukozy która jest stanem przedcukrzycowym, powyżej 199 mg/dl rozpoznaje się cukrzycę.

Pomiar poziomu hemoglobiny glikowanej (HB1AC)

Jest to parametr, który pozwala określić, czy cukrzyca jest wyrównana (czy poziomy glukozy we krwi utrzymują się w docelowym przedziale) oraz jakie jest ryzyko wystąpienia powikłań. 5,7% – 6,1% – norma dla osób zdrowych, powyżej 6,1%- zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy, wartości powyżej 7% obserwuje się u chorych ze źle kontrolowaną lub nieleczoną cukrzycą.

Konsekwencje zdrowotne cukrzycy:
Hiperglikemia (zbyt wysoki poziom glukozy we krwi – powyżej 200 mg/dl): nudności, apatia, wzmożone oddawanie moczu, pragnienie, senność, rozdrażnieni, trudności w koncentracji, bóle głowy
Hipoglikemia (zbyt niski poziom glukozy we krwi – poniżej 70 mg/dl): pocenie się, uczucie głodu, uczucie słabości, kołatanie serca, niepokój, zaburzenia widzenia, drżenie rąk, bóle głowy. Hipoglikemia jest najczęściej wynikiem przedawkowania leków lub ich niewłaściwego stosowania.